احتمالا تاکنون مطالب زیادی در مورد اختلال نعوظ و علائم آن خوانده‌اید و حتی ممکن است که در طول زندگی خود بارها با این مشکل مواجه شده باشید. تصور می شود که این مدل ناتوانی جنسی بیشتر در مردان مسن ظاهر شود، اما حقیقت چیز دیگری است و مواردی مانند استرس و فشار خون بالا می تواند منجر به ایجاد چنین پدیده‌ای شود. حتی مشخص شده که افسردگی و اضطراب، مشکل در دستگاه گوارش، بیماری دیابت و بیماری قلبی عروقی در ایجاد اختلال نعوظ نقش دارند.
اعتقاد پزشکان بر این است که هر مرد در طول زندگی خود برای یکبار هم اختلال نعوظ را تجربه می کند که ممکن است علت به وجود آمدن آن برای هر فرد متفاوت باشد. نگرانی که در اینجا وجود دارد این است که ممکن است این پدیده تبدیل به یک مشکل دائمی شود. حالا می خواهیم با بررسی این مشکل در مورد دائمی بودن آن هم صحبت کنیم.
اختلال نعوظ و اضطراب عملکرد جنسی
این دو پدیده خیلی شبیه به هم هستند، اما نمی‌توانیم آنها را یکی بدانیم. اختلال نعوظ تحت عنوان ناتوانی جنسی شناخته می شود که به ناتوانی در دستیابی و حفظ حالت نعوظ برای آلت تناسلی مرد و به دست آوردن استحکام کافی برای مقاربت جنسی گفته می شود. متاسفانه این پدیده روز به روز افزایش می یابد و در حال حاضر نزدیک به ۱۴۰ میلیون از مردان در سراسر دنیا با آن دست و پنجه نرم می کنند.
در طرف مقابل عدم رضایت از حالت نعوظ یا نگرانی از توانایی جلب رضایت شریک جنسی با عنوان اضطراب عملکرد جنسی شناخته می شود. در این وضعیت فرد مبتلا در مورد عملکرد جنسی خود مطمئن نیست و دائم از خود سوال می کند:
- آیا توانستم او را به ارگاسم برسانم؟
- اگر خودم زود به انزال برسم چه اتفاقی می افتد؟
- شریک جنسی از من رضایت دارد؟
متاسفانه استفاده گسترده از فیلم و تصاویر مستهجن می تواند منجر به اضطراب عملکرد جنسی شود. مقایسه تجربیات زندگی واقعی با صحنه های غیر واقعی فیلم های مستهجن می تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس مردان و عدم تمایل جنسی آنها شود.
نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید این است که اختلال نعوظ ممکن است نتیجه اضطراب عملکرد جنسی باشد. اضطراب بیش از حد باعث تولید هورمون های استرس مانند اپی نفرین و نوراپی نفرین می شود که رگ های خونی در آلت تناسلی را تنگ کرده و جریان خون را مشکل می‌کند و در نتیجه گرفتن نعوظ برای مرد سخت می شود.
چه عواملی در ایجاد اختلال نعوظ نقش دارند؟
به طور کلی عوامل خارجی یا داخلی که توانایی رگ‌های خونی در آلت تناسلی را کاهش دهند و خون کافی برای گرفتن حالت نعوظ را مختل کنند در ایجاد این پدیده نقش دارند. از جمله پدیده های پزشکی دخیل در این موضوع می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- دیابت
- بیماری قلبی
- کلسترول بالا
- فشار خون بالا
- سیگار کشیدن
- آسیب عصبی
- درمان سرطان (مانند پروستاتکتومی – برداشتن غده پروستات)
- اختلالات تیروئید
- تستوسترون کم
- عوارض جانبی دارو
- کمبود توجه (به ویژه در مردان جوان)
اصولا مردانی که در گذشته در گرفتن حالت نعوظ و حفظ آن دچار مشکل شده اند ممکن است در آینده نسبت به توانایی خود در انجام رابطه جنسی نگران باشند. اگرچه ارتباط مستقیمی بین اضطراب عملکرد جنسی و اختلال نعوظ وجود دارد، اما همیشه به صورت همزمان اتفاق نمی افتند و ممکن است دلایل دیگری در ایجاد هر کدام از آنها نقش داشته باشد.
چگونه اختلال نعوظ را تشخیص دهیم؟
اصولاً علائم اختلال نعوظ با افزایش سن بیشتر خودنمایی می‌کنند و این علائم در مردان بالاتر از ۳۵ سال بیشتر دیده می شود. علائم اولیه به صورت خفیف و زودگذر هستند که ممکن است در ارتباط با خستگی یا نوشیدن الکل یا حتی مصرف قهوه باشد.
اگر یک مرد برای دستیابی یا نگه داشتن نعوظ دچار مشکل مزمن شود ممکن است به دلایلی مانند مشکلات قلبی عروقی یا فشارخون بالا یا حتی دیابت باشد. به همین دلیل این افراد باید برنامه مشخصی برای معاینه وضعیت خود نزد متخصص قلب و عروق یا متخصص بیماری های متابولیک داشته باشند.
با این حال اگر شما به صورت موقتی دچار بیماری اختلال نعوظ می شوید و در اغلب موارد فعالیت جنسی معمولی دارید نگرانی پزشکی خاصی وجود ندارد. اما همیشه سعی کنید که علائم و نشانه ها را در نظر بگیرید و این موضوع را با شریک زندگی خود در میان بگذارید تا در صورت لزوم برای کنترل و درمان آن اقدام کنید.
انواع مشکل در نعوظ
متخصصان مسئله اختلال نعوظ را در دو دسته روانی و پزشکی قرار می دهند. مردان جوان اغلب در معرض جنبه روانی این مشکل هستند. این افراد درگیر یک مولفه روانی می شوند و معمولا پس از یک وضعیت روانی آسیب‌زا و استرس‌زا بروز می‌کند. اختلال عملکرد روانی ویژگی های مختلفی دارد:
- وجود مشکل در روابط عاشقانه
- افزایش ناگهانی در اختلال عملکرد جنسی
- عدم وجود مشکل در نعوظ های شبانه
عوامل پزشکی و جسمی در اغلب موارد به عنوان اصلی ترین عوامل ایجاد اختلال نعوظ شناخته می شوند که از آسیب دیدگی آلت تناسلی مرد تا مشکلاتی مانند دیابت و نارسایی کلیوی را شامل می شود. در این وضعیت چند مشخصه وارد وجود دارد:
- رشد تدریجی اختلال
- سخت شدن آلت تناسلی اما به مقدار خیلی کم
- کاهش شدید نعوظ در طول مقاربت جنسی
- طولانی تر شدن زمان رسیدن به حالت نعوظ
- از بین رفتن نعوظ شبانه
- عدم وجود نعوظ در صورت لزوم
آیا اختلال نعوظ یک مشکل دائمی است؟
پاسخ دادن به این سوال جنبه های مختلفی دارد و نمی‌توان به شکل قطعی در مورد آن اظهار نظر کرد. اگر اختلال نعوظ به دلیل مشکلات جسمی مانند آسیب‌دیدگی آلت تناسلی مرد یا اختلالات مختلف مرتبط با درمان سرطان یا آسیب دیدگی نخاع باشد، بیشتر به عنوان یک مشکل دائمی شناخته می شود و راهکاری برای برگشت به حالت طبیعی وجود ندارد.
اما کسانی که بیشتر جنبه روانی مشکل را تجربه می کنند یا مشکل آنها به دلیل اضافه وزن و بیماری‌هایی مانند کلسترول بالا و قند بالا باشد با انجام برخی راهکارها امکان بازگشت به شرایط طبیعی را دارند. در این افراد اختلال نعوظ به هیچ وجه دائمی نیست و با کمک ابزار مناسب می توانند مشکل خود را برطرف کنند.
درمان اختلال نعوظ
اگر یک پزشک تشخیص دهد که مشکل ناتوانی جنسی شما به مشکلات جسمی و بیماری مربوط می‌شود، راهکارهای درمانی مختلفی در اختیار دارد. اصولاً به کسانی که در قسمت آلت تناسلی خود دچار مشکل هستند استفاده از دستگاه وکیوم مردانه پیشنهاد می شود. این دستگاه به صورت فیزیکی امکان انتقال جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می‌دهد و در نتیجه فرد راحت تر به نعوظ پایدار و سخت می رسد.
برای کسانی که درگیر مسائل روانی هستند مراجعه به روانپزشک و مداخلات روانی بهترین راهکار است. در واقع ممکن است مشکل این افراد به دلایلی مانند مشکلات مالی یا اخراج شدن از محل کار یا حتی مسائل خانوادگی باشد. در این وضعیت باید عامل اصلی مشکل روانی حذف شود تا جریان هورمون بدن به حالت طبیعی برگردد و فرد سلامت جنسی خود را به دست بیاورد.
راهکار سوم مخصوص کسانی است که زندگی سالمی ندارند. افزایش مصرف چربی یا افزایش مصرف قند می‌تواند بیماری‌هایی مانند چاقی یا دیابت را به دنبال داشته باشد. مصرف نوشیدنی های الکلی و استعمال سیگار هم توانایی خون در حمل اکسیژن را پایین می آورد و در نتیجه گرفتن حالت نعوظ برای این افراد سخت می شود. در این وضعیت پزشکان به بیماران توصیه می کنند که راهکارهایی مانند کاهش وزن یا تغییر وضعیت زندگی را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند.
با این وجود می توانیم نتیجه بگیریم که اختلال نعوظ برای برخی از افراد دائمی است، اما برای بیشتر افراد یک مشکل موقتی بوده و راهکارهای درمانی متنوعی برای آن پیشنهاد شده است.